4 mei: gedenk mij met vergeet-mij-nietjes
Elk jaar is ze er: de dochter van een agrarisch ondernemer op de kleine begraafplaats van het dorp in de Achterhoek. Ik zag haar groeien en nu staat ze daar als volwassen vrouw met een grote bos vergeet-mij-nieten in haar handen. Zorgvuldig legt ze de bloemen neer bij het herdenkingsmonument voor oorlogsslachtoffers. Iedereen weet hoe er vlak voor de bevrijding dorpsgenoten gedood zijn of later op hun akkers de dood vonden door granaten. Rode tulpen markeren hun graven deze dagen.
We staan stil bij alle mensen die door geweld om komen: we willen hen niet vergeten en niet vergeten hoe zinloos geweld is.
Daar passen de hemelsblauwe vergeet-mij-nieten bij. Overal in tuinen en de natuur laten ze deze dagen hun bescheiden bloemetjes zijn. Het zijn bij uitstek de bloemen rond 4 en 5 mei, de dagen van gedenken en vieren.
Volgens een legende was Adam vergeten de bloem een naam te geven. In een stil gebed, vroegen zij toen aan God dat alsnog te doen. Die schrok ervan dat deze kleine bloemen over het hoofd waren gezien en gaf hen de naam vergeet-mij-niet opdat geen mens hen en al die andere onaanzienlijken op aarde zou vergeten. Het hemelse blauw straalt.
Als u op zoek bent naar passende schikken met bloemen van het seizoen in de paastijd, kijk dan op www.symbolischschikken.nl.
Tini Brugge
Op 5 mei in TROUW:
De stille getuige
De boom aan de rails
Omringd dor prikkeldraad
Torende boven het wachtershuisje
Geworteld in grond van ellende.
De boom hoorde de doffe knallen
Rook de mist van angst
Zag een uitzichtloze weg
Wanhoopte een eindeloze strijd.
Troostend het kind met verdriet
Omarmend de vrouw in wanhoop
Bemoedigend de man zonder uitzicht
Beschermend hen zonder schuilplaats.
Bladeren fluisteren de herinnering
Takken vertellen het verhaal
De bast verzacht de pijn
De wortels vangen de tranen.
De boom vertelt het verhaal van toen
Het staat gekerfd en wordt nooit vergeten.
Nienke Woltmeijer (18)
