De mikwe
Bij Genesis 1, 9-10 en Job 38, 29-30
In het jodendom wordt vernieuwing tot uitdrukking gebracht door het gebruik van een ritueel onderdompelingsbad: de zogenaamde mikwe. Om iets van de mikwe te begrijpen, worden we verwezen naar de eerste bijbelbladzijde: daar wordt het woord mikwe voor het eerst gebruikt op de derde dag. als er staat:
‘Tot de samenvloeiing van de wateren riep Hij: zeeën!’
De zeeën worden gezien als een soort baarmoeder en waterwieg van alle leven
(zie ook Job 38:29-30).
De mikwe, het rituele bad, heeft daar alles mee te maken. Een duidelijk voorschrift voor de mikwe is dat hij ‘natuurlijk’ water bevat, dus niet uitsluitend leiding water. Dit kan bronwater zijn (vanuit de aarde) of regenwater (vanuit de hemel). Mensen die ‘in de sfeer van de dood’ zijn geweest, zoals vrouwen in de menstruatietijd – ze zijn dan biologisch gezien niet vruchtbaar- en mannen gedurende de zes werkdagen, hebben de mogelijkheid zich door onderdompeling te verbinden met die oerwateren. Het is de bedoeling dat je kopje-ondergaat.
Een ogenblik ben je dan in de sfeer van de niet-levende, je kunt dan niet ademen, maar eenmaal boven ervaar je het even intenser. De ene verwijst naar de ondergang. De andere naar die van het leven, het geboorteproces.
Henk Huyser
