Voor werkers in de wijngaard, een gebed
Ooit geroepen,
gehoorzaam gegaan –
heen en weer geslingerd
tussen weten en vergeten,
tussen ja, misschien of nee
Uw gezicht dat dan verdwijnt,
kaal staan we dan, naakt, koud,
bibberend en eenzaam.
Verberg uw gelaat niet voor ons,
wees bij uw dienstvolk,
arbeiders en arbeidsters in uw wijngaard.
Delf in ons op die eerste roeping,
die eerste hartstocht,
die stille stem.
U was het toch zelf die ons riep
en roept, en roept…
Geef ons uw meest Nabije,
uw geliefde Kind,
dienaar van vrede,
bezitter van harten.
Zielsgelukkig laat U
deze Gezalfde in ons wonen,
kern van ons bestaan.
Jurjen Beumer, uit: Recht uit het hart
